پایش دائمی وضعیت های تنه در کمک پرستاران با استفاده از شیب سنج الکترونیکی قابل حمل

زمینه و هدف: شغل کمک پرستاری از مشاغلی است که در آن اختلالات اسکلتی- عضلانی مرتبط با کار از شیوع بالایی برخوردار است. در مطالعات اپیدمیولوژیکی ثابت شده است کمر درد بیشترین شیوع را در میان کمک پرستاران داشته است. هدف اصلی این مطالعه، بررسی پتانسیل آسیب های کمری مبتنی بر پایش پیوسته وضعیت های کمر در خمش به جلو و خمش به طرفین در کمک پرستاران یکی از بیمارستانهای استان خوزستان بود. روش بررسی: جامعه پژوهش شامل 60 نفر از پرسنل مراقبت سلامت بیمارستان بود. به منظور تعیین میزان شیوع ناراحتی در ناحیه کمر در سال 1392 از پرسشنامه نوردیک استفاده شد. جهت پایش وضعیت های کمر از دستگاه شیب سنج الکترونیکی سه محوری قابل حمل استفاده شد. مدت زمان نمونه برداری برای هر فرد 2 ساعت با فرکانس 6/7 هرتز تعیین شد. برای مقایسه میانگین درصد زمانی وضعیت های بدنی نامطلوب و طبیعی در بخش های مختلف بیمارستان از جدول تجزیه واریانس استفاده شد. به منظور ارتباط سنجی درصد زمانی وضعیت های نامطلوب و طبیعی با کمر درد از آزمون رگرسیون لجستیک استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد شیوع کمر درد در بین کمک پرستاران در یک سال گذشته 60 درصد بود. بیشترین و کمترین میانگین درصد زمانی برای وضعیت های بدنی نامطلوب در حالت خمش به جلو (بیش از 20 درجه) به ترتیب در بخش داخلی 6/85 درصد و بخش جراحی زنان 1/13 درصد تعیین شد. وضعیت نامطلوب در حالت خمش به طرفین (بیش از 20 درجه) در بخش ارتوپدی 4/68 درصد و در بخش جراحی مردان 9/7 درصد اندازه گیری شد. نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که استفاده از دستگاه شیب سنج الکترونیکی قابلیت ثبت پایش دائمی وضعیت های تنه را در دو صفحه ساجیتال و فرونتال داشته و جهت ارزیابی ریسک آسیب های کمری می تواند با دقت بالا و بدون تداخل با کار افراد به کار گرفته شود. همچنین نشان داده شد که میزان وضعیت کمر در کمک پرستاران از وضعیت مطلوبی برخوردار نیست و لازم است مداخلات ارگونومیکی به منظور کاهش بار کاری فیزیکی انجام شود.